[บอริสุด] ว. แท้, ไม่มีอะไรเจือปน, เช่น ทองบริสุทธิ์, ปราศจากมลทิน, ปราศจากความผิด, เช่น เป็นผู้บริสุทธิ์, หมดจดไม่มีตำหนิ เช่น เพชรบริสุทธิ์ เครื่องแก้วบริสุทธิ์: เรียกสาวพรหมจารี ว่า สาวบริสุทธิ์. น. แร่ชนิดหนึ่ง คือตะกั่วที่ใช้ผสมเป็นนวโลหะ. {ป. ปริสุทฺธิ}. บริสุทธิ์ใจ ว. มีความจริงใจ, มีใจใสสะอาด, ไม่มีเจตนาอื่นเคลือบแฝง, เช่น ทำด้วยความบริสุทธิ์ใจ.