[บอรมมะ-] ว. อย่างยิ่ง, ที่สุด, {มักใช้นำหน้าคำที่เกี่ยวกับพระพุทธเจ้า พระเจ้าแผ่นดิน และพระอัครมเหสี เป็นต้น เพื่อแสดงพระเกียรติยศยิ่งใหญ่} เช่น บรมศาสดา บรมบพิตร บรมราชินี บรมมหาราชวัง. {ป., ส. ปรม}: {ปาก} อย่างที่สุด เช่น โง่บรม บรมขี้เกียจ. บรมครู น. คำที่ใช้เรียกพระพุทธเจ้าโดยเฉพาะ. บรมธาตุ น. กระดูกพระพุทธเจ้า. บรมบพิตร [-บอพิด] น. คำที่พระภิกษุใช้สำหรับแทนพระองค์พระมหากษัตริย์หรือสมเด็จพระบรมราชินี, ใช้ว่า มหาบพิตร ก็มี. บรมอัฐิ น. กระดูกพระมหากษัตริย์.