กลับ
คำว่า
บ๊งเบ๊ง
ความหมาย
{ปาก} ว. ทำเสียงเอะอะจนฟังแทบไม่ได้ศัพท์, ทำเสียงเอะอะด้วยความโกรธ.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
บงก-, บงก์
- {แบบ} น. เปือกตม, โคลน, โดยมากใช้ประกอบหน้าคำอื่น เช่น บงกช ว่า ของที่เกิดในเปือกตม คือ บัว. {ป., ส. ปงฺก}. บงกช [บงกด] น. บัว. {ป., ส. ปงฺกช}. บงกชกร [-กดชะกอน] {กลอน} น. มือมีรูปอย่างดอกบัวตูม, กระพุ่มมือ, มือ เช่น กระพุ่มบงกชกร {เพชรมงกุฎ}.
บงกช
- ดู บงก-, บงก์.
บงกชกร
- ดู บงก-, บงก์.
บงสุ-, บงสุ์
- {แบบ} น. ฝุ่น, ละออง, ธุลี. {ป. ปํสุ: ส. ปำสุ}. บงสุกุล น. เรียกผ้าที่พระภิกษุชักออกจากศพ ว่า ผ้าบงสุกุล, โดยปรกติใช้ว่า บังสุกุล. {ดู บังสุกุล}. {ป. ปํสุกูลว่า ฝั่งแห่งฝุ่น, กองฝุ่น, คลุกฝุ่น}. บงสุกูลิก น. ผู้ใช้ผ้าบังสุกุลเป็นวัตร, เป็นชื่อธุดงค์ประการหนึ่งของภิกษุผู้ใช้ผ้าเฉพาะที่เก็บได้จากกองฝุ่นกองหยากเยื่อมาทำเป็นเครื่องนุ่งห่ม คือ ไม่ใช้ผ้าที่ชาวบ้านถวาย. {ป. ปํสุกูลิก}.
บงอับบงรา, บ่งอับบ่ง
- {โบ} ก. เข้าที่อับจน.