ความหมาย

• 
  

  ก. กระแทกขึ้นกระแทกลง, กำแน่นแล้วรูดขึ้นรูดลง, ทำให้ทะลัก เช่น กระทอกเลือดกระแทกล้มกระดิกดิ้น {ขุนช้างขุนแผน}. {เทียบ ม. กระตอก ว่า ตอก}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระท้อน ๑ - น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Sandoricum koetjape {Burm. f.} Merr. ในวงศ์ Meliaceae ผลค่อนข้างกลม เปลือกนุ่ม สีเหลือง เนื้อกินได้, สะท้อน ก็เรียก, พายัพเรียก มะต้อง หรือ มะตื๋น.

• กระท้อน ๒ - ก. กระเด็นกลับ, กระดอนขึ้น.

• กระท่อนกระแท่น - ว. ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน, ไม่ครบถ้วน.

• กระท่อม ๑ - น. เรือนเล็ก ๆ ทำพออยู่ได้, กระต๊อบ ก็เรียก. {เทียบ ข. ขฺทม}.

• กระท่อม ๒ - น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Mitragyna speciosa {Korth.} Havil. ในวงศ์ Rubiaceae ชอบขึ้นริมนํ้าทั่วไป ใบเดี่ยว ออกตรงข้ามกัน ยอดใบอ่อน และก้านใบสีแดงเรื่อ ๆ ช่อดอกกลมสีเหลือง ออกเดี่ยว ๆ ตามง่ามใบ ใบมีรสขม กินแล้วเมา เป็นยาเสพติด, อีถ่าง ก็เรียก. กระท่อมขี้หมู น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลาง ๒ ชนิดในสกุล Mitragyna วงศ์ Rubiaceae ใบเดี่ยว ออกตรงข้ามกัน ชนิด M. diversifolia {Wall. ex G. Don} Havil. ใบยาวรีเล็ก, กระทุ่มนา หรือ ตุ้มแซะ ก็เรียก: ชนิด M. rotundifolia {Roxb.} Kuntze ใบกลม โคนใบเว้า ขนาดใหญ่กว่าชนิดแรก,กระทุ่มขี้หมู กระทุ่มหมู หรือ ตุ้มกว้าว ก็เรียก.