[นามมะ-] น. ชื่อ, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระนาม: คำชนิดหนึ่งในไวยากรณ์ สำหรับเรียกคน สัตว์ และสิ่งของต่าง ๆ: สิ่งที่ไม่ใช่รูป คือ จิตใจ, คู่กับ รูป. {ป.}. นามกร [นามมะกอน] {แบบ} น. ชื่อ, นาม. นามธรรม [นามมะทำ] น. สิ่งที่ไม่มีรูป คือ รู้ไม่ได้ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย รู้ได้เฉพาะทางใจเท่านั้น, คู่กับ รูปธรรม. {ส.: ป. นามธมฺม}. นามไธย [นามมะไท] {แบบ} น. ชื่อ เช่น อันว่านามไธยทั้งหลาย หมายแห่งราชธิดาทงงเจ็ดองค์ {ม. คำหลวง ทศพร}. {ป. นามเธยฺย}. นามบัตร [นามบัด] น. แผ่นกระดาษค่อนข้างแข็งและเล็กเป็นต้นที่พิมพ์บอกชื่อตัวนามสกุล หรือที่อยู่ที่ทำงานไว้เพื่อแนะนำตัวเป็นต้น. นามปากกา น. ชื่อแฝงที่นักเขียนหรือนักประพันธ์ใช้แทนชื่อจริงของตน. นามแฝง น. ชื่อที่ตั้งขึ้นเพื่อพรางหรือแทนชื่อจริง. นามสกุล น. ชื่อสกุล.นามสงเคราะห์ [นามมะสง-, นามสง-] น. อภิธาน: สมุดรายชื่อพร้อมทั้งที่อยู่หรือที่ทำงานของบุคคล. {ส.}.นามสมญา [นามสมยา] น. สมญา. นามานุกรม [-นุกฺรม] น. พจนานุกรมคำวิสามานยนาม. นามานุศาสตร์ น. อภิธานคำชื่อ. {ส.}. นามาภิไธย น. ชื่อ {ใช้เฉพาะสมเด็จพระบรมราชินีนาถ สมเด็จพระบรมราชินี สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช สยามมกุฎราชกุมาร และสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี}, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระนามาภิไธย เช่น ทรงลงพระนามาภิไธย.