[นะคอน, นะคะระ-] น. เมืองใหญ่, กรุง. {ป.,ส.}. นครบาล [นะคอนบาน] น. เรียกตำรวจที่มีหน้าที่ระวังและระงับเหตุการณ์ทางอาญาในกรุงเทพมหานคร ว่า ตำรวจนครบาล: {เลิก: กฎ} ผู้มีหน้าที่ในการปกครองนครหลวง: ชื่อกระทรวงในสมัยก่อน คือ กระทรวงนครบาล ซึ่งมีหน้าที่ปกครองเขตนครหลวง: ประเภทคดีซึ่งมีโทษหลวงเป็นความอุกฉกรรจ์มหันตโทษ เช่น ปล้นฆ่า. นครบาลจังหวัด {เลิก} น. ผู้ว่าราชการจังหวัดในเขตนครหลวง. นครรัฐ [นะคอนรัด] น. เมืองที่ปกครองตนเองเป็นอิสระ เช่น นครรัฐวาติกัน. {อ. citystate}. นครวาสี [นะคะระ-, นะคอน-] น. ชาวนคร. {ป.}. นครโสภิณี [นะคอน-] {แบบ} ดู นครโสเภณี. {ป.}. นครโสเภณี [นะคอน-] น. หญิงที่หาเลี้ยงชีพด้วยการค้าประเวณี เช่น ให้หากระลาการไปสั่งว่าอีมีเปนคนชั่ว ครั้นถามอีมี ๆ รับว่าเปนคนนครโสเภณีต้นสาเกแต่แผ่นดินหลัง {สามดวง}, โสเภณี หญิงโสเภณี หญิงนครโสเภณี หญิงงามเมือง หรือ นางกลางเมือง ก็ว่า, {แบบ} นครโสภิณี. นคราทร [นะคะราทอน] {เลิก} น. ชื่อกรมมีหน้าที่ทำให้บ้านเมืองสะอาด. นครินทร์ [นะคะ-] น. เจ้าครองนคร, เจ้าเมือง: เมืองใหญ่. {ส.นคร + อินฺทฺร}. นคเรศ [นะคะเรด] {กลอน} น. เมืองเช่น ครานั้นเจ้าเชียงอินทร์ปิ่นนคเรศ ได้ฟังเหตุว่าทัพนั้นยับป่น {ขุนช้างขุนแผน}.