ความหมาย

• 
  

  [ทุบพิกขันดอน, ทุบพิกขันดะระกับ] น. ระยะเวลาที่กําหนดไว้ว่าเป็นตอนที่ขาดแคลนอาหาร เกิดขึ้นเมื่อมนุษย์มีโลภะหนา. {ป.}. {ดู อันตรกัป ประกอบ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ทุพภิกษา - [ทุบพิก-] น. การอัตคัดเสบียง, ทุรภิกษ์ ก็ว่า. {ป. ทุ + ส. ภิกฺษ}.

• ทุ่ม - ก. เอาของหนัก ๆ ทิ้งลงไป เช่น เอาก้อนหินทุ่มลงไปในน้ำ, ทิ้งทับลง, ทิ้งถมลง, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่นทุ่มเงิน: ตี เช่น กระทุ่มดั่งทุ่มกร ตีอก เรียมฤๅ {ตะเลงพ่าย}. น. วิธีนับเวลาตามประเพณีสําหรับ ๖ ชั่วโมงแรกของกลางคืน ตั้งแต่ ๑๙ นาฬิกา ถึง ๒๔ นาฬิกา เรียกว่า ๑ ทุ่ม ถึง ๖ ทุ่ม, แต่ ๖ ทุ่ม นิยมเรียกว่า สองยาม, {โบ} วิธีนับเวลาตามประเพณีสําหรับกลางคืน ตั้งแต่ ๑๙ นาฬิกา ถึง ๖ นาฬิกาของอีกวันหนึ่ง. ทุ่มตลาด ก. นําสินค้าจํานวนมากออกขายในราคาที่ตํ่ากว่าราคาปรกติ: {กฎ} การส่งสินค้าเข้ามาในประเทศไทยเพื่อประโยชน์ในทางพาณิชย์ โดยมีราคาส่งออกที่ตํ่ากว่ามูลค่าปรกติของสินค้าชนิดเดียวกัน. {อ. dumping}.ทุ่มเท ก. ให้อย่างเต็มที่หรือเต็มกําลังความสามารถ เช่น ทุ่มเทเงินทอง ทุ่มเทกําลังความคิด.

• ทุ้ม - ว. ไม่แหลม, ตํ่าแต่มีความนุ่มนวลไม่แกร่งกร้าว, {ใช้แก่เสียง}.

• ทุม, ทุม- - {แบบ} น. ต้นไม้. {ป.}. ทุมราชา [ทุมมะ-] น. พญาไม้, ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่งใช้ทํายาได้ ใช้ว่า ไม้โพ ก็มี. {พจน. ๒๔๙๓}.

• ทุ่มเถียง - ก. เถียงกันรุนแรงอย่างทะเลาะ.