ความหมาย

• 
  

  ก. อาการที่ขยับไปขยับมาไม่อยู่นิ่ง, ดุกดิก ก็ว่า.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระดุ้งกระดิ้ง - ว. อาการที่ทำท่าทางสะบัดสะบิ้งดีดดิ้น {โดยมากใช้แก่ผู้หญิง}.

• กระดุบ ๆ - ว. อาการที่ชีพจรเป็นต้นเต้นเป็นระยะ ๆ เช่น หัวใจเต้นกระดุบ ๆ, ดุบ ๆ หรือ ตุบ ๆ ก็ว่า: อาการที่เคลื่อนไหวอย่างเด็กคลาน.

• กระดุบกระดิบ - ว. อาการที่เคลื่อนไหวน้อย ๆ.

• กระดุม - น. เครื่องกลัดส่วนต่าง ๆ ของเสื้อผ้าไม่ให้แยกออกจากกัน ทำเป็นรูปต่าง ๆ มักมีรังดุมสำหรับขัด, ดุม ลูกดุม หรือ ลูกกระดุม ก็เรียก.

• กระดูก ๑ - น. โครงร่างกายมีลักษณะแข็ง, ส่วนใดส่วนหนึ่งของโครงร่างกาย: เรียกผลไม้ที่มีเนื้อน้อยเช่นมะปราง ว่า มะปรางกระดูก. กระดูกแข็ง {สำ} ว. ไม่ตายง่าย ๆ. กระดูกงู น. ตัวไม้หรือเหล็กที่ทอดตลอดลำเรือสำหรับตั้งกง. กระดูกดำ น. ส่วนในของกระดูกที่เผาแล้วมีสีดำ: ส่วนที่ลึกที่สุด เช่น โดนกระทำด้วยยาเข้ากระดูกดำ. กระดูกร้องได้ {สำ} น. ผลสะท้อนของฆาตกรรมที่ทำให้จับตัวผู้กระทำผิดมาลงโทษได้ คล้ายกับว่ากระดูกของผู้ตายร้องบอก. กระดูกสันหลัง น. กระดูกที่อยู่ในแนวกึ่งกลางทางด้านหลังของลำตัว เป็นแกนของร่างกายมีลักษณะเป็นข้อ ๆ ต่อกันเป็นแนวตั้งแต่บริเวณคอต่อจนถึงบริเวณด้านหลังของทวารหนัก ทำหน้าที่ป้องกันอันตรายให้แก่ไขสันหลัง, โดยปริยายหมายถึงส่วนที่สำคัญ, ส่วนที่เป็นพลังคํ้าจุน, เช่น ชาวนาเป็นกระดูกสันหลังของชาติ. กระดูกอ่อน {สำ} ว. ที่ยังไม่มีความจัดเจนในการต่อสู้ เช่น นักมวยคนนี้กระดูกอ่อน ขึ้นชกครั้งแรกก็แพ้เขาแล้ว.