น. ด้าน, ข้าง, ทาง, เบื้อง, {หมายเอา เหนือใต้ ตะวันออก ตะวันตก เป็นต้น}. {ส. ทิศฺ, ทิศา: ป. ทิส, ทิสา}. ทิศ ๖ น. ทิศที่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของบุคคล มี ทิศเบื้องหน้าหรือบูรพทิศ ได้แก่ บิดามารดากับบุตรทิศเบื้องขวาหรือทักษิณทิศ ได้แก่ ครูอาจารย์กับศิษย์ ทิศเบื้องหลังหรือปัจฉิมทิศ ได้แก่ สามีกับภรรยา ทิศเบื้องซ้ายหรืออุตรทิศ ได้แก่ มิตร ทิศเบื้องบนหรือปุริมทิศ ได้แก่ สมณพราหมณ์กับศาสนิกชน และทิศเบื้องล่างหรือเหฏฐิมทิศ ได้แก่ นายกับบ่าวหรือผู้บังคับบัญชากับผู้ใต้บังคับบัญชา. ทิศทาง น. แนว, ทางที่มุ่งไป.ทิศาดร {กลอน} น. ทิศ. ทิศานุทิศ น. ทิศน้อยทิศใหญ่. {ส.}. ทิศาปาโมกข์ น. “ผู้เป็นใหญ่เป็นประธานในทิศ”, อาจารย์ผู้มีความรู้และชื่อเสียงโด่งดัง. {ส. ทิศา + ป. ปาโมกฺข}.