กลับ
คำว่า
ทารุ
ความหมาย
{แบบ} น. ท่อนไม้, ฟืน, ชิ้นไม้. {ป., ส.}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ทารุณ, ทารุณ
- [ทารุนนะ-] ว. ดุร้าย, โหดร้าย, ร้ายกาจ. {ป., ส.}. ทารุณกรรม [ทารุนนะกำ] น. การกระทำอย่างโหดร้าย. {ส.}.
ท้าว ๑
- น. ผู้เป็นใหญ่, พระเจ้าแผ่นดิน, {โดยมากใช้ในบทกลอน}, เช่น ท้าวยศวิมล: ตำแหน่งหญิงอาวุโส ซึ่งเป็นเจ้าจอม เจ้าจอมมารดาในรัชกาลก่อนหรือหญิงราชนิกุลซึ่งพระเจ้าแผ่นดินโปรดเกล้าฯ ตั้งไว้ในตำแหน่งสำหรับดูแลราชกิจฝ่ายในพระราชวัง เช่น ท้าวทรงกันดาลท้าวสมศักดิ์, {ปาก} คุณท้าว นางท้าว: {ถิ่น–อีสาน} คำประกอบชื่อผู้ชายที่เป็นเชื้อสายเจ้าหรือขุนนาง. ท้าวนาง น. หญิงซึ่งรับบรรดาศักดิ์และมีหน้าที่รับราชการฝ่ายในในพระบรมมหาราชวัง: นางพญา. ท้าวพญา, ท้าวพระยา {กลอน} น. กษัตริย์.
ท่าว ๑, ทะท่าว
- {กลอน} ก. ล้ม, ทบ, ยอบลง, เช่น ก็กรลับกรลอกแทง ทีเดียวก็ท่าวล้มในกลางแปลง {อนิรุทธ์}, ซ้ำ เช่น ก้มเกล้าท่าวทวน ทำนูญบำบวงสรวลเสร {อนิรุทธ์}: เดิน: ทอดทิ้ง. ท่าวกำลัง {กลอน} ก. เดินพล. ท่าวทบระนับ {กลอน} ก. ล้มหกคะเมนทับกัน.
ท่าว ๒
- ว. เท่า, ราวกับ, เช่น กูเปนใหญ่บังคับ ให้เขาจับทำโพย โดยพลการเขาหลาย ผิดเชิงนายกับบ่าวท่าวจักทอดธุระ กะว่าฝันเป็นแน่ {นิทราชาคริต}.
ท้าว ๒
- {กลอน} ว. อาการสั่นรัว ๆ เช่น ความกลัวตัวสั่นอยู่ท้าวท้าว {สังข์ทอง}.