น. ลักษณะท่วงทีของร่างกายในอิริยาบถหนึ่ง ๆ เช่น ท่ายืน ท่านั่ง ท่านอน: การแสดงกิริยายกมือยกเท้า เป็นต้นตามที่กำหนดเป็นแบบไว้ มีชื่อเรียกต่าง ๆ เช่นท่ามวยมีท่าจระเข้ฟาดหาง ท่ารำ มีท่าพรหมสี่หน้า: ชั้นเชิง, ท่วงที, เช่น พลาดท่า ได้ท่า เสียท่า. ท่าดีทีเหลว {สำ} ว. มีท่าทางดี แต่ทำอะไรไม่ได้เรื่อง. ท่าเดียว {ปาก} ว. อย่างเดียว, ประการเดียว, ถ่ายเดียว, เช่น วัน ๆ จะเอาแต่กินท่าเดียว. ท่าทาง ว. กิริยาอาการที่ปรากฏให้เห็น เช่น ท่าทางดี ท่าทางไม่ดี, บางทีใช้ว่า ท่า ก็มี. ท่าที น. ความเป็นไปของสถานการณ์หรือบุคคลเป็นต้น, ทีท่า ก็ว่า. ท่านั้นท่านี้ {สำ} ว. อย่างนั้นอย่างนี้, โยกโย้, เช่น พูดท่านั้นท่านี้.