ความหมาย

• 
  

  ก. กิริยาที่ตอกลูกประสักหรือตะปูเป็นต้นให้หลุดออกมาจากที่เดิม. น. เรียกไม้แหลมสำหรับตอกต้นไม้เป็นระยะ ๆ เพื่อเหยียบขึ้นไป ว่า ลูกทอย, เรียกกิริยาที่ตอกลูกทอยอย่างนั้น ว่า ตอกทอย.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ทอย ๆ - ว. ทยอยติด ๆ กันไปไม่ขาดระยะ เช่น เดินทอย ๆ กันเข้าไป.

• ทอร์นาโด - น. ชื่อพายุประจำถิ่นชนิดหนึ่ง มีความรุนแรงมาก มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง ๒-๓ กิโลเมตร บริเวณศูนย์กลางพายุมีความกดอากาศต่ำมาก จึงทำให้อากาศรอบนอกที่พัดเข้าหาศูนย์กลางพายุมีความเร็วสูงมาก เมื่อเริ่มเกิดเมฆจะม้วนตัวเป็นรูปกรวยหรืองวงยื่นออกมาจากฐานเมฆ ส่วนมากเกิดในบริเวณตอนกลางของสหรัฐอเมริกาและทางตะวันตกของออสเตรเลีย, ลมงวง หรือ ลมงวงช้าง ก็เรียก. {อ. tornado}.

• ทะ ๑ - คำใช้นำหน้าคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ท ในบทกลอนมีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น ทะท่าว ทะทึก. ทะทาย ก. จับ, ถือ. ทะท่าวก. ล้ม, ทบ, ซํ้า, ยอบ, เติม. ทะท้าว ว. อาการที่ตัวสั่นเทา ๆ. ทะทึก ว. อาการที่ใจเต้นตึก ๆ.

• ทะ ๒ - {กลอน} ก. ปะทะ เช่น ของ้าวทบประทะกัน {ตะเลงพ่าย}.

• ทะเทียด - {โบ} น. กลองของแขกแบบหนึ่ง มี ๒ หน้า หน้าหนึ่งใช้มือซ้ายตี อีกหน้าหนึ่งใช้ไม้มีรูปงอตี.