ก. ทิ้ง เช่น มันทำชู้แล้วมันทอดหญิงนั้นเสีย {สามดวง}, ปล่อย, วาง, เช่น ทอดธุระ ทอดทุ่น ทอดพระราชอาสน์: ปล่อยลง, ทิ้งลง, เช่นทอดหมากเก็บ ทอดลูกเต๋า: เหยียดยาวออกไป เช่น ทอดแขน ทอดขา: พาดจากจุดหนึ่งไปยังอีกจุดหนึ่ง เช่น ทอดไม้หมากทำเป็นสะพานข้ามคู: ลักษณนามเรียกระยะจากจุดหนึ่งถึงอีกจุดหนึ่งหรือจากเวลาหนึ่งถึงอีกเวลาหนึ่ง เช่น ขึ้นรถ ๒ ทอด นอนทอดเดียวตลอดคืน. ทอดกฐิน ก. ทำพิธีถวายผ้ากฐินแก่พระสงฆ์. ทอดโกลน [-โกฺลน] น. เอาไม้ท่อนกลม ๆ วางเป็นระยะเพื่อลากของที่หนักมาบนนั้น. ทอดข้าว {โบ} ก. จัดหาข้าวปลาอาหารมาเลี้ยงดู, ทอดสำรับ หรือ ทอดสำรับกับข้าว ก็เรียก. ทอดตัว ก. เอนตัวลงนอน.ทอดตา ก. แลไป, มองดูในระยะไกล. ทอดทฤษฎี {แบบ} ก. มองไปรอบ ๆ, ตั้งใจดู, เช่น เวลาท่านทอดทฤษฎี {เสือโค}. ทอดทิ้ง ก. ละเลย, ทิ้งขว้าง, ไม่เอาเป็นธุระ, ไม่เอาใจใส่, ไม่นำพา. ทอดที่ {ราชา} ก. จัดที่นั่งที่นอน เช่น ทอดที่พระราชอาสน์. ทอดน่อง ว. อาการที่เดินช้า ๆ ตามสบาย. ทอดน้ำ ก. วางนํ้าให้สัตว์เช่น ช้างม้าเป็นต้นกิน. ทอดผ้า ก. วางผ้าไตร สบง หรือ จีวรไว้บนด้ายสายสิญจน์หรือภูษาโยง เพื่อให้พระภิกษุชักบังสุกุล. ทอดผ้าป่า ก. เอาผ้าถวายพระภิกษุโดยวางไว้บนกิ่งไม้เพื่อให้พระภิกษุชักเอาเอง, โดยปริยายหมายถึงอาการที่วางไว้อย่างนั้น เช่น ทอดผ้าป่าเรียงวางไว้กลางสนาม {อภัย}. ทอดพระที่ ก. จัดที่บรรทม {ใช้แก่เจ้านาย}. ทอดพระเนตร {ราชา} ก. ดู. ทอดยอด ก. เลื้อยไป {ใช้แก่ยอดไม้เลื้อย}. น. คำสุภาพของผักบุ้ง เรียกว่า ผักทอดยอด.ทอดรวง ก. ออกรวง {ใช้แก่ต้นข้าว}. ทอดสกา ก. เทลูกเต๋าลงในเติ่ง. ทอดสนิท ก. ผูกไมตรี, สร้างความสัมพันธ์, เช่น ซื้อของมาฝากบ่อย ๆ เพื่อทอดสนิทให้เขารัก. ทอดสมอ ก. ทิ้งสมอลงไปในนํ้าเพื่อให้เรือจอดอยู่กับที่. ทอดสะพาน {สำ } ก. แสดงกิริยาท่าทางเป็นทำนองอยากติดต่อด้วย: {โบ} ใช้ผู้อื่นเป็นสื่อเข้าไปติดต่อทำความสนิทสนมกับผู้ที่ตนต้องการคุ้นเคย.ทอดสายตาก. มองด้วยอาการสำรวม: ใช้สายตาเป็นสื่อ. ทอดสำรับ, ทอดสำรับกับข้าว {โบ} ก. จัดหาข้าวปลาอาหารมาเลี้ยงดู, ทอดข้าว ก็เรียก. ทอดเสียง ก. เอื้อนเสียงให้ยาวกว่าปรกติ. ทอดหญ้า ก. วางหญ้าให้สัตว์เช่นช้างม้าเป็นต้นกิน. ทอดหุ่ย {ปาก} ว. อาการที่ไม่เอาธุระปล่อยให้เป็นไปตามเรื่องตามราว, อาการที่ปล่อยอารมณ์ตามสบาย, มักใช้ประกอบคำนอน ว่า นอนทอดหุ่ย. ทอดแห ก. เหวี่ยงแหให้แผ่กว้างออกไปเพื่อจับปลาเป็นต้น. ทอดอาลัย ก. ปล่อยไปตามบุญตามกรรมทั้ง ๆ ที่ยังมีใจผูกพันหรือมีความเสียดายอยู่.