ความหมาย

• 
  

  ก. รู้สึกขวยเขิน, วางหน้าไม่สนิท, ตะขิดตะขวงใจไม่กล้าพูดหรือไม่กล้าทำเพราะเกรงจะได้รับความอับอาย. กระดากกระเดื่อง ก. สะทกสะเทิ้น, ขวยเขิน. กระดากปาก, กระดากลิ้นก. ตะขิดตะขวงใจที่จะพูดในเรื่องที่ไม่ควรพูด.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระดาก ๒ - {กลอน} ก. กระเดาะ, กระดก, เช่น สิ้นทั้งพันปากกระดากลิ้น, สิบปากกระดากลิ้นเคี้ยวฟัน {รามเกียรติ์ ร. ๑}. {อะหม ตาก ว่า กระเดาะปาก}.

• กระดาก ๓ - น. ชื่อไม้ต้นชนิดหนึ่ง เช่น กระดากกระโดนดำดง {ม. ฉันท์ มหาพน}.

• กระด้าง ๑ - น. {๑} ชื่อถั่วชนิด Vigna unguiculata {L.} Walp. subsp. cylindrica {L.} Verdc. ในวงศ์ Leguminosae เมล็ดคล้ายถั่วดำ แต่สีค่อนข้างแดงใช้เป็นอาหารได้อย่างถั่วดำ, บางทีเรียก ถั่วนา. {๒} ชื่อไม้พุ่มชนิด Lasianthus hookeri C. B. Clarke ex Hook. f. ในวงศ์ Rubiaceae ต้นตรงเรียวและมีขนสาก ๆ ใบรูปหอก ปลายแหลม ดอกสีขาวเล็ก ๆ เป็นกระจุกติดกับลำต้นที่ง่ามใบ ตำราแพทย์แผนโบราณว่ารากใช้ทำยาได้, พายัพเรียก กะด้าง. {๓} ชื่อเห็ดหลายชนิดในวงศ์ Polyporaceae ขึ้นบนขอนไม้ เนื้อเหนียวกินไม่ได้ เช่น ชนิด Daedaleaopsis confragosa{Bolt. ex Fr.} Schroet. ดอกเห็ดรูปพัด สีน้ำตาลแดงสลับน้ำตาลอ่อน ผิวไม่เรียบ ด้านล่างมีรู เนื้อในเห็ดแข็ง.

• กระด้าง ๒ - น. ชื่องูนํ้าขนาดเล็กชนิด Erpeton tentaculatum / ในวงศ์ Colubridae ลำตัวสีนํ้าตาลหรือดำ มีเส้นหุ้มด้วยเกล็ดเล็ก ๆ ๒ เส้น คล้ายหนวด อาศัยตามแหล่งนํ้าจืดทั่วไป มีพิษอ่อนมากปรกติมีนิสัยทำตัวแข็งทื่อ จึงเรียกว่า งูกระด้าง.

• กระด้าง ๓ - ว. ค่อนข้างแข็ง หมายถึงสิ่งที่มีลักษณะไม่อ่อน, ไม่นิ่มนวล, เช่น ลิ้นกระด้าง ข้าวกระด้าง: ขัดแข็ง หมายถึง กิริยาวาจาไม่อ่อนตาม เช่น มีกิริยากระด้างขึ้น: เรียกนํ้าที่ฟอกสบู่แล้วไม่มีฟองสบู่เกิดขึ้นหรือเกิดขึ้นน้อย ว่า นํ้ากระด้าง. กระด้างกระเดื่อง ก. แข็ง เช่น หนึ่งโสดฝุ่นทรายตรึงตรา นอนแนบหินผากระด้างกระเดื่องทั้งตัว {ดุษฎีสังเวย}. ว. ไม่อ่อนน้อม, เอาใจออกหากไม่ยอมอ่อนน้อมอย่างเคย.