กลับ
คำว่า
ตะพง
ความหมาย
{แบบ} ว. ตะโพง เช่น แล้วตะพงพายรีบกลับไป {นิ. เมืองเทศ}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ตะพด
- น. ไม้ถืออย่างหนึ่งใช้ป้องกันตัว ทำด้วยไม้รวกเป็นต้น ยาวประมาณ ๒ ศอก.
ตะพอง
- น. ส่วนที่นูนเป็นปุ่ม ๒ ข้างหัวช้าง, กระพองกะพอง หรือ ตระพอง ก็ว่า.
ตะพัก
- น. ที่ราบใต้น้ำริมฝั่ง มีลักษณะลดต่ำลงเป็นขั้นเกิดจากแผ่นดินสูงขึ้นหรือต่ำลง หรือเกิดจากถูกคลื่นเซาะ: ตะกอนที่ทับถมในทะเลเป็นรูปขั้นบันได, ผาชันในทะเลที่ถูกคลื่นกัดเซาะขยายตัวออกไปจนเป็นลาน ซึ่งเรียกว่า ลานตะพักคลื่นเซาะ: โขดหินหรือไหล่เขาที่เป็นขั้น ๆ พอพักได้, ใช้ว่า กระพัก ก็มี เช่น บ้างก็เป็นกระพักกระเพิงกระพังพุ {ม. ร่ายยาว กุมาร}.
ตะพัง
- น. แอ่ง, บ่อ, หนอง, กระพัง ตระพัง หรือ สะพัง ก็เรียก. {เทียบ ข. ตฺรพำง ว่า บ่อที่เกิดเอง}.
ตะพัด ๑
- ว. อาการที่เคลื่อนไหวเรื่อยไปอย่างรวดเร็วดุจกระแสนํ้าไหล, สะพัด ก็ว่า.