น. เครื่องตำหมากของคนแก่ มีรูปทรงคล้ายกระบอก โดยมากทำด้วยทองเหลือง มีลูกตะบันสำหรับตำ และมีดากอุดก้น. {เทียบ ข.ตฺบาล่ ว่า ครก}. ก. ทิ่ม แทง หรือกระแทกลงไป, กระทุ้ง: {ปาก} ดึงดัน เช่น ตะบันเถียง. ว. คำประกอบกริยาหมายความว่า ไม่มียับยั้ง, เรื่อยไป, เช่น เที่ยวตะบัน เถียงตะบัน, ตะบันราด ก็ว่า. ตะบันน้ำกิน {สำ} ก. เคี้ยวของกินไม่ไหวเพราะแก่มาก. ตะบันไฟ น. ของอย่างหนึ่งรูปคล้ายตะบันทำด้วยเขาควายเป็นต้น เจาะช่องแคบ ๆ ขนาดครือ ๆ กับลูกตะบัน มีลูกตะบันสำหรับตบลงไปในกระบอกโดยเร็วเพื่อให้เกิดไฟติดเชื้อที่ปลายลูกตะบันนั้น. ตะบันราด {ปาก} ว. คำประกอบกริยาหมายความว่า ไม่มียับยั้ง, เรื่อยไป, เช่น เที่ยวตะบันราด เถียงตะบันราด, ตะบัน ก็ว่า.