[-เคฺรียว] น. ถุงที่ทำด้วยผ้าหรือถักด้วยด้ายหรือไหมเป็นตาถี่ ๆ มีหูรูดใช้ใส่อาหารแห้งเป็นต้นเวลาเดินทาง เช่น สองเต้าห้อยตุงดังถุงตะเคียวโคนเหี่ยวแห้งรวบเหมือนบวบต้ม {ระเด่นลันได}, ถุงที่ถักด้วยด้ายหรือไหมเป็นต้น เป็นตาถี่ มีหูรูด สำหรับหุ้มถลกบาตรหรือบาตร, เรียกว่า ถุงตะเครียว หรือ ถุงตะเคียว.