น. เครื่องดนตรีประเภทเครื่องดีด ลักษณะคล้ายพิณ มี ๔ สาย ตั้งเสียงต่างกันเป็น ๒ คู่ เดิมใช้บรรเลงในวงมโหรีเครื่อง ๔ และมโหรีเครื่อง ๖ ในสมัยอยุธยา ต่อมาในสมัยรัตนโกสินทร์ใช้จะเข้บรรเลงแทน. {ช. จาก ป., ส. กจฉฺปี ว่า่ พิณชนิดหนึ่ง: เทียบ ป., ส. กจฺฉป ว่า เต่า, อธิบายว่า ที่เรียกดังนั้นเพราะมีรูปคล้ายเต่า}.