[ตฺราบ] {กลอน} น. ข้าง, ฟาก, ริม, เช่นสองตราบจับสูล จำรูลจับศักดิ์ สภักผ้าเกราะผ้ากราย {ม. คำหลวง มหาราช}, ไกวกนนแสงแคลงยยาบสองตราบข้างมรรคา {ม. คำหลวง ทานกัณฑ์}. สัน. จนถึง, เมื่อ, เช่น ยังมีลมหายใจอยู่ตราบใด ก็ถือว่ายังมีชีวิตอยู่ตราบนั้น. ตราบเท่า บ. ตลอด, ถึง, จวบจวน, เช่น รักษาเอกราชมาได้จนตราบเท่าทุกวันนี้. สัน. ตลอด, ถึง, จวบจวน, เช่น เราจะจงรักภักดีต่อประเทศชาติตราบเท่าชีวิตจะหาไม่,ตราบท้าว ก็ว่า.