ความหมาย

• 
  

  [ตฺระ-] {กลอน} น. ดอกไม้, กลีบดอกไม้, เช่น ตระบอกบววศรีไส กลีบกล้ยง {กำ สรวล}. {ข. ตฺรบก่}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ตระบอง - [ตฺระ-] น. ตะบอง เช่น ครั้นพ้นขึ้นมาเปนเปรตถือตระบองเหลกลุกเปนเปลวเพลิง {สามดวง}, กระบอง ก็ว่า.

• ตระบัด ๑ - [ตฺระ-] ว. ประเดี๋ยว, บัดใจ, ทันใด, เช่นพลิกไปมาฟื้นตื่นองค์ ในรถมาศผจง ก็ตื่นตรบัดบัดใจ {อนิรุทธ์}, กระบัด ก็ใช้. ก. พลันไป.

• ตระบัด ๒ - [ตรฺ ะ-] {โบก} ก. ฉ้อโกง เช่น บ่อยู่ในสัตว์ตระบัด อาธรรม์ {เสือโค}, กระบัด ประบัด หรือ สะบัด ก็ใช้. ตระบัดสัตย์ ก. ไม่รักษาคำมั่นสัญญา.ตระบัดสิน ก. ยืมหรือกู้เอาทรัพย์เขาไปแล้วโกงเอาเสีย, ยักยอก.

• ตระบัน - [ตฺระ-] {กลอน} น. กลีบซ้อน.

• ตระพอง - [ตฺระ-] น. ส่วนที่นูนเป็นปุ่ม ๒ ข้างหัวช้าง, กะพอง กระพอง หรือ ตะพอง ก็ว่า.