ความหมาย

• 
  

  ว. เสียงเด็กที่ร้องไห้ ก่อให้เกิดความรำคาญ, ใช้เรียกลูกเด็กเล็กแดงหรือที่ยังต้องอุ้มต้องจูงอยู่ว่า ลูกกระจองอแง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระจ้อน ๑ - น. ชื่อกระรอกชนิด Menetes berdmorei {Blyth} ในวงศ์ Sciuridae ขนสีนํ้าตาล มีลายสีดำและนํ้าตาลอ่อนตามยาวข้าง ๆ ตัว หางเป็นพวง มักวิ่งหากินตามพื้นดิน, จ้อน ก็เรียก.

• กระจ้อน ๒ - ว. แคระ, เล็ก, แกร็น, จ้อน ก็ว่า.

• กระจอนหู - {ถิ่น} น. ตุ้มหู. {ลัทธิ. ภาค ๑๘ ตอน ๑}.

• กระจ้อย - ว. จ้อย, เล็ก, น้อย, เช่น เดินร่อยเรี่ยงามตรูกระจ้อย {ประพาสธารทองแดง}. กระจ้อยร่อย ว. จ้อย, น้อย ๆ, เล็กนิด.

• กระจ๋อหวอ - {ปาก} ก. เปิด, โจ่งแจ้ง.