ว. ตรง เช่น เสาต้นนี้ตั้งตรงดิ่ง ทางตรงดิ่ง, ตรงลงไปเช่น จมดิ่ง. น. โลหะรูปทรงกรวยหงาย มีห่วงผูกเชือกใช้วัดความลึกของน้ำ ตรวจสอบเสาหรือกำแพงเป็นต้นว่าตั้งตรงหรือไม่ เช่น ทิ้งดิ่งวัดความลึกของแม่น้ำ, ลูกดิ่ง ก็เรียก: เรียกตะกั่วหรือเหล็กเป็นต้นที่ผูกกับสายเชือกเป็นคู่สกัดหัวท้ายดอกจำปาของว่าวจุฬา ว่า ลูกดิ่ง: วัตถุมงคล สำหรับห้อยสายลูกประคำ มีลักษณะกลมเป็นพู ๆ โดยรอบคล้ายลูกมะยมซ้อนเรียงกัน ๓ ลูก จากลูกใหญ่ลงไปหาลูกเล็ก พระมหากษัตริย์ทรงใช้ เรียกว่า พระดิ่ง และอาจพระราชทานแก่ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ที่มีความดีความชอบ. ก. ไปโดยไม่แวะเวียนที่ไหน เช่น เด็กดีพอเลิกเรียนก็ดิ่งกลับบ้าน. ดิ่งพสุธา น. เรียกการกระโดดร่มจากที่สูงโดยให้ตัวลอยอยู่ในอากาศก่อนเมื่อใกล้พื้นดินประมาณ ๑,๐๐๐ เมตร จึงกระตุกสายร่มให้กางออก ว่า กระโดดร่มแบบดิ่งพสุธา.