ความหมาย

• 
  

  ว. ระรัว ในคำว่า ไหวดิก ๆ สั่นดิ๊ก ๆ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ดิ่ง - ว. ตรง เช่น เสาต้นนี้ตั้งตรงดิ่ง ทางตรงดิ่ง, ตรงลงไปเช่น จมดิ่ง. น. โลหะรูปทรงกรวยหงาย มีห่วงผูกเชือกใช้วัดความลึกของน้ำ ตรวจสอบเสาหรือกำแพงเป็นต้นว่าตั้งตรงหรือไม่ เช่น ทิ้งดิ่งวัดความลึกของแม่น้ำ, ลูกดิ่ง ก็เรียก: เรียกตะกั่วหรือเหล็กเป็นต้นที่ผูกกับสายเชือกเป็นคู่สกัดหัวท้ายดอกจำปาของว่าวจุฬา ว่า ลูกดิ่ง: วัตถุมงคล สำหรับห้อยสายลูกประคำ มีลักษณะกลมเป็นพู ๆ โดยรอบคล้ายลูกมะยมซ้อนเรียงกัน ๓ ลูก จากลูกใหญ่ลงไปหาลูกเล็ก พระมหากษัตริย์ทรงใช้ เรียกว่า พระดิ่ง และอาจพระราชทานแก่ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ที่มีความดีความชอบ. ก. ไปโดยไม่แวะเวียนที่ไหน เช่น เด็กดีพอเลิกเรียนก็ดิ่งกลับบ้าน. ดิ่งพสุธา น. เรียกการกระโดดร่มจากที่สูงโดยให้ตัวลอยอยู่ในอากาศก่อนเมื่อใกล้พื้นดินประมาณ ๑,๐๐๐ เมตร จึงกระตุกสายร่มให้กางออก ว่า กระโดดร่มแบบดิ่งพสุธา.

• ดิง, ดึง - {โบ} ก. ดีดทำเสียงดิง ๆ เช่น ดีดพิณ ใช้ว่า ดิงพิณ หรือ ดึงพิณ. {ไทใหญ่ ดิง ว่า พิณ}.

• ดิฉัน - ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศหญิง เป็นคำสุภาพ, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑, ดีฉัน ก็ว่า.

• ดิฐ ๑ - ก. ตั้งอยู่, คงอยู่, เหลืออยู่, พักอยู่, หยดุอยู่. {ป. ตฏิฐฺ }.

• ดิฐ ๒, ดิตถ์ - {แบบ} น. ท่านํ้า เช่น ท่าราชวรดิฐ อุตรดิตถ์, เขียนเป็น ดิษฐ์ ก็มี เช่น กาญจนดิษฐ์. {ป. ติตฺถ: ส. ตีรฺถ}.