[ดน] ก. ให้เป็นไป, บันดาลให้เป็นไป, เผอิญให้เป็นไป, ทำให้แล้ว, ตั้งขึ้น. ดลใจ ก. มีเหตุอันไม่ปรากฎจูงใจให้คิดหรือให้ทำ เช่น เทวดาดลใจ กุศลดลใจ มารดลใจ. ดลบันดาล ก. ให้มีให้เป็นหรือไม่ให้มีไม่ให้เป็น เช่น ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์จงดลบันดาลให้ประสบความสำเร็จ หรือ ให้แคล้วคลาดจากภัยอันตราย.