(กลอน) ว. ซ่องซ่อง, เงื่อง, เซื่อง, บางทีเขียนเป็นซซ่อง ก็มี เช่น เถ้าก็ชุลมุนไปซซ่อง ยังช้นนช่องดงดอย(ม. คำหลวง มหาพน).