ความหมาย

• 
  

  (ถิ่น–พายัพ) ก. ร้องเพลง, ขับร้อง, เช่น ขับซอยอราชเที้ยร ทุกเมือง (ลอ).

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ซอแซ - (โบ; กลอน) ว. เสียงจอแจ, ซ้อแซ้.

• ซ้อแซ้ - (กลอน) ว. ซอแซ, เสียงจอแจ, เช่น ผินหน้าปรับทุกข์กันซ้อแซ้ (สังข์ทอง).

• ซอก - น. ช่องทางหรือช่องแคบ ๆ ระหว่าง ๒ ข้าง เช่น ซอกเขา ซอกประตู ซอกฟัน ซอกคอ, ช่องแคบ ๆ ที่ทางด้านหนึ่งตัน เช่น ซอกตู้ ซอกลิ้นชัก. ก. ซุก, ซุกแทรกเข้าไป, เช่น ซอกตัวเข้าไปในฝูงชน, ซ่อน.ซอกซอน ก. ไปหลายแห่งหลายที่ เช่น ซอกซอนไปตามหาญาติที่ต่างจังหวัด, ชอนไชไป, เช่น รากไม้ซอกซอนไป. ซอกซัง (กลอน) ก. ซอกซอน, ซรอกซรัง ก็ว่า. ซอกแซก ก. ไปทั่วทุกแห่งทุกที่ที่ต้องการจะไปหรือที่คนอื่นไม่คิดจะไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น ในความว่า ซอกแซกไป, เสาะค้นขึ้นมาถามในเรื่องที่ต้องการจะรู้หรือเรื่องที่คนอื่นไม่คิดจะถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น ในความว่า ซอกแซกถาม. ว. ทั่วทุกแห่งทุกที่ เช่น ถามซอกแซก กินซอกแซก; เป็นซอกเป็นตรอกมาก เช่น ทางซอกแซก.

• ซ่อก ๆ - ก. เที่ยวไปที่โน่นที่นี่ตลอดเวลาไม่อยู่นิ่ง.

• ซอง - น. ซอกหรือช่องแคบ เช่น จอดรถเข้าซอง; ซอกหรือช่องแคบที่ทำขึ้นสำหรับเอาช้างม้าวัวควายเข้าไปไว้ในที่บังคับ เช่น เอาม้าแข่งเข้าประจำซอง; เครื่องใช้ที่มีลักษณะแคบสำหรับสอดใส่สิ่งของ เช่น ซองธูป ซองพลู ซองจดหมาย ซองบุหรี่ ซองปืน, ลักษณนามเรียกว่า ซอง เช่น ธูปซองหนึ่ง บุหรี่ ๒ ซอง; หน่วยของปริมาณของแท่งน้ำแข็งก้อนใหญ่ แบ่งออกได้เป็น ๔ กั๊ก; เครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง รูปร่างคล้ายกระบอกแต่มีปากบานกว้าง มีงาแซงใส่ ก้นมีฝาทำด้วยไม้ไผ่เจาะรูปิด; เรียกไหชนิดหนึ่ง รูปร่างสูง ๆ ปากเล็กแคบสำหรับใส่หัวผักกาดเค็มเป็นต้น. ซองขาว น .จดหมายแจ้งให้ออกจากงาน. ซองมือ (โบ) น. มือที่รวมนิ้วมือให้ห่อเข้า. ซองหาง น. ซอกโคนหาง, เครื่องคล้องโคนหางช้างม้า.