กลับ
คำว่า
ซอ ๑
ความหมาย
น. ลำไม้ไผ่ช่วงโคนที่เหลืออยู่ที่กอ.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ซอ ๒
- น. ชื่อเครื่องดนตรีประเภทเครื่องสี ใช้คันชักสีกับสายซอที่ขึงตึงเพื่อให้เกิดเสียง มีหลายชนิด เช่น ซอสามสาย ซออู้ ซอด้วง, ลักษณนามว่า คัน. ซอด้วง น. ชื่อซอชนิดหนึ่ง กระบอกมักทำด้วยไม้เนื้อแข็ง ลักษณะคล้ายด้วงดักสัตว์ ขึงหนังด้านหนึ่งด้วยหนังสัตว์ มีหย่องและสาย ๒ สายพาดข้าม ปลายบนผูกติดกับลูกบิด คันชักส่วนที่เป็นหางม้าอยู่ระหว่างสายทั้ง ๒ สาย ขนาดค่อนข้างเล็กเพื่อให้มีเสียงสูงเวลาสี บรรเลงนำในวงเครื่องสาย วงมโหรี หรือใช้เดี่ยวเพลงก็ได้. ซอสามสาย น. ชื่อซอชนิดหนึ่ง มีสาย ๓ สาย กะโหลกซอทำด้วยกะลามะพร้าว มีลักษณะเป็น ๓ พู มีเสียงไพเราะนุ่มนวลใช้บรรเลงคลอเสียงผู้ขับร้อง บรรเลงร่วมในวงมโหรีหรือบรรเลงเดี่ยว. ซออู้ น. ชื่อซอชนิดหนึ่ง มีสาย ๒ สาย กะโหลกซอตัดจากกะโหลกมะพร้าว มีเสียงทุ้มกังวาน ใช้บรรเลงรวมอยู่ในวงเครื่องสาย วงมโหรี วงปี่พาทย์ไม้นวม และวงปี่พาทย์ดึกดำบรรพ์.ซอโอก น. ชื่อซอชนิดหนึ่ง มี ๒ สาย ลักษณะคล้ายซอด้วงแต่ใหญ่กว่ามาก เวลาสีตั้งซอขึ้นจากพื้น.
ซอ ๓
- (ถิ่น–พายัพ) ก. ร้องเพลง, ขับร้อง, เช่น ขับซอยอราชเที้ยร ทุกเมือง (ลอ).
ซอแซ
- (โบ; กลอน) ว. เสียงจอแจ, ซ้อแซ้.
ซ้อแซ้
- (กลอน) ว. ซอแซ, เสียงจอแจ, เช่น ผินหน้าปรับทุกข์กันซ้อแซ้ (สังข์ทอง).
ซอก
- น. ช่องทางหรือช่องแคบ ๆ ระหว่าง ๒ ข้าง เช่น ซอกเขา ซอกประตู ซอกฟัน ซอกคอ, ช่องแคบ ๆ ที่ทางด้านหนึ่งตัน เช่น ซอกตู้ ซอกลิ้นชัก. ก. ซุก, ซุกแทรกเข้าไป, เช่น ซอกตัวเข้าไปในฝูงชน, ซ่อน.ซอกซอน ก. ไปหลายแห่งหลายที่ เช่น ซอกซอนไปตามหาญาติที่ต่างจังหวัด, ชอนไชไป, เช่น รากไม้ซอกซอนไป. ซอกซัง (กลอน) ก. ซอกซอน, ซรอกซรัง ก็ว่า. ซอกแซก ก. ไปทั่วทุกแห่งทุกที่ที่ต้องการจะไปหรือที่คนอื่นไม่คิดจะไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น ในความว่า ซอกแซกไป, เสาะค้นขึ้นมาถามในเรื่องที่ต้องการจะรู้หรือเรื่องที่คนอื่นไม่คิดจะถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น ในความว่า ซอกแซกถาม. ว. ทั่วทุกแห่งทุกที่ เช่น ถามซอกแซก กินซอกแซก; เป็นซอกเป็นตรอกมาก เช่น ทางซอกแซก.