ความหมาย

• 
  

  น. เครื่องเกวียนสำหรับยึดเพลา ติดอยู่กับตัวทูบ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระโปรง - [-โปฺรง] น. ผ้านุ่งผู้หญิงแบบสากล: ฝาครอบเครื่องรถยนต์หรือฝาครอบที่เก็บของข้างหน้าและข้างหลังรถยนต์: กระบุงรูปกลมสูง ปากผายมาก พื้นก้นเป็นสี่เหลี่ยมเล็กสอบลง ลักษณะคล้ายกระโปรงบาน สำหรับขนข้าวเปลือกหรือมะพร้าวเป็นต้น: ภาชนะเย็บด้วยกาบหมากหรือใบไม้ สำหรับใส่ของต่าง ๆ เช่น ราชปุโรหิตก็ให้เอานางนกไส้ใส่กระโปรงขังไว้จนเพลารุ่งเช้า {นพมาศ}: กะโปรง ก็ใช้.

• กระโปรงทอง - ดู กะทกรก {๒}.

• กระโรกใหญ่ - ดู ชิงชี่.

• กระโรกน้ำข้าว - ดู เขยตาย.

• กระโลง - น. เครื่องสานด้วยใบลานชนิดหนึ่ง ใช้อย่างกระสอบ สำหรับใส่ข้าวเปลือกหรือข้าวสาร.