ความหมาย

• 
  

  ว. มากพอแก่ความต้องการจนสมอยาก เช่น เที่ยวเสียชํ่า กินเสียชํ่า. ช่ำใจ ว. มากพอสมกับที่ใจอยาก เช่น เที่ยวเสียช่ำใจ.ช่ำปอด {ปาก} ว. มากพอสมกับที่ใจอยาก เช่น นอนเสียช่ำปอด.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ช้ำ - ว. น่วมระบมเพราะถูกกระทบกระแทกอย่างแรงหรือบ่อย ๆ เช่น มะม่วงชํ้า, เป็นรอยจํ้า ๆ อย่างรอยฟกชํ้าดำเขียว, เรียกสิ่งที่ถูกใช้งานหรือถูกจับต้องบ่อย ๆ จนมีสภาพทรุดโทรม เช่น หนังสือเล่มนี้คนยืมไปใช้บ่อยช้ำหมดแล้ว. ช้ำใจ ก. เจ็บใจ, ระทมใจ. ช้ำชอก ก. บอบชํ้ามาก เช่น ลมจะชายชักช้ำ ชอกเนื้อเรียมสงวน {นิ. นรินทร์}, ชอกชํ้า ก็ว่า. ช้ำใน ก. เจ็บระบมอยู่ภายในร่างกาย เพราะถูกชก ถูกกระแทก เป็นต้น เช่น เขาถูกชกจนช้ำใน: แก่จัดจนเนื้อข้างในน่วมและช้ำ {ใช้แก่มะม่วงสุกคาต้น}. ช้ำเลือดช้ำหนอง ว . มีเลือดและหนองคั่งอยู่, สีที่มีลักษณะคล้ายมีเลือดและหนองปนกันออกสีม่วง ๆ เรียกว่า สีชํ้าเลือดชํ้าหนอง.

• ชำ ๑ - น. ชื่อร้านหรือเรือขายของแห้งต่าง ๆ ที่เป็นอาหาร เป็นต้น เรียกว่า ร้านชำ หรือ เรือชำ.

• ชำ ๒ - ก. เอากิ่งไม้ที่ตัดมาปักไว้ที่ที่ดินแฉะ ๆ หรือแช่นํ้าไว้ชั่วคราว เพื่อให้รากงอก: เอากิ่งตอนหรือต้นอ่อนมาเลี้ยงไว้ให้แข็งแรงขึ้น.

• ชำเนียน - ก. เจียน, สลัก, เช่น หลากพานมกรราชาหลากรสฉมสลา ชำเนียนชรเนียรเอมอร {สมุทรโฆษ}. ว. ฉลุเฉลา, เกลี้ยงเกลา.

• ชำเนียร ๑ - ว. แก่, ครํ่าคร่า, ชำรุด. {แผลงมาจาก เชียร}.