[ชำพูนด] น. ชื่อทองคำเนื้อบริสุทธิ์ที่กล่าวอยู่ในไตรภูมิพระร่วงว่าเกิดจากผลหว้าที่ตกลงกลางแม่น้ำในชมพูทวีป, ชมพูนทชมพูนุท หรือ ชามพูนท ก็ว่า. {ป. ชมฺพูนท: ส. ชามฺพูนท}.