ความหมาย

• 
  

  [ชะระ-] {กลอน} ว. ชอํ่า, มืดมัว, มืดครึ้ม, เช่น ชรอ่ำฟ้าใต้แผ่นหงาย {แช่งน้ำ}, ฟ้าหล้าเข็ดขามชรอื้อชรอ่ำอับทิศ {สมุทรโฆษ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ชรอื้อ - [ชะระ-] {กลอน} ว. ชื้อ, ชอื้อ, มืดมัว, มืดคลุ้ม, ครึ้ม, อับแสง, เช่น ด่งงฤๅด่งงไซรชรเอมชรอื้ออรทื้อแทบทางเดอร {ม. คำหลวง ชูชก}, ฟ้าหล้าเข็ดขามชรอื้อชรอ่ำอับทิศ {สมุทรโฆษ}, ร่มไซรใบชิด ชรอื้อชื้อฉาย {สรรพสิทธิ์}.

• ชรอุ่ม - [ชะระ-] {กลอน} ว. ชอุ่ม, มืดคลุ้ม, มืดมัว, เช่น อากาศชรอุ่มอับ ทิศบังด้วยธุลี {สมุทรโฆษ}.

• ชระ ๑ - [ชะระ] น. ลวดลาย, ลายประกอบเชิงผ้า, ระบาย, เช่น ให้ฉลักแสบกภาพอันชระ {สมุทรโฆษ}. {ข. ชร}.

• ชระ ๒ - [ชะระ] เป็นพยางค์หน้าของคำในบทกลอน เช่น ชระงม ชระง่อน.

• ชระเดียด - [ชะระ-] {กลอน} ว. รายไป, เรียดไป, โบราณเขียนเป็น ชรดียด ก็มี เช่น ผลักให้ตากตนอยียด ชรดียดด้าวดิ้นดรนอนอยู่แล {ม. คำหลวง กุมาร}. ชระเดียดชระดัด {กลอน} ว. เกลื่อนกล่น, ดาษดื่น.