ความหมาย

• 
  

  ก. แตกเป็นลายงา เช่น พลุกกระแบกงาแต่ต้น จนปลาย {ตำราช้างคำโคลง}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระแบะ ๑ - น. แผ่น, ชิ้น, ส่วน, โบราณใช้ว่า กระแบ่.

• กระแบะ ๒, กระแบะมือ - {สำ} น. ขนาดเล็ก เช่น มีที่ดินอยู่กระแบะมือเดียว.

• กระแบะ ๓ - น. ลักษณนามใช้เรียกฝาเรือนทรงไทยที่แยกออกได้เป็นส่วน ๆ.

• กระแพง - {โบ: กลอน} น. กำแพง เช่น ทิศออกกระแพงแก้วกั้น {จารึกวัดโพธิ์}.

• กระแพ้ง - น. ไม้ไผ่ที่ปล้องข้างในเป็นโรค มีสีดำ ๆ กลิ่นเหม็น, กำแพ้ง ก็ว่า.