[ฉะหฺลาม] น. ชื่อปลาทะเลหลายวงศ์ในอันดับ Lamniformes เป็นปลากระดูกอ่อน ขนาดยาวได้ถึง ๒๑.๔ เมตร ส่วนใหญ่มีช่องเหงือก ๕ คู่อยู่ข้างส่วนหัว แฉกบนของหางยกสูงขึ้นและยาวมาก ตัวผู้ขอบในของครีบท้องขยายใหญ่มีแท่งอวัยวะสืบพันธุ์ เรียกว่า ตะเกียบหรือเดือย บางชนิดเป็นปลาผิวนํ้า เช่น ฉลามหนู [Scoliodon sorrakowah {Cuvier} หรือ S. laticaudus Müller & Henle], ฉลามเสือ เสือทะเล พิมพา หรือ ตะเพียนทอง [Galeocerdo cuvieri {Peron & Le Sueur}] บางชนิดอยู่ตามพื้นท้องทะเล เช่น ฉลามกบ หรือ ฉลามหิน [Chiloscyllium plagiosum {Bennett}] บางชนิดอยู่ในนํ้าลึกมาก เช่น ฉลามนํ้าลึก {Squalus acanthias Linn.} บางชนิดขนาดใหญ่มาก เช่น ฉลามวาฬ {Rhincodon typusSmith} ชนิดที่หัวแผ่แบน เรียก ฉลามหัวค้อน หรือ อ้ายแบ้ เช่น ชนิด Sphyrna leweni {Griffith & Smith}. ฉลามเสือน. ชื่อปลาฉลามขนาดใหญ่ชนิด Galeocerdo cuvieri {Peron & Le Sueur} ในวงศ์ Carcharinidae มีฟันใหญ่เป็นรูปสามเหลี่ยม ขอบจักเป็นฟันเลื่อย พื้นลำตัวและครีบสีน้ำตาลหม่น มีลายพาดขวางตลอดข้างลำตัวถึงปลายหาง ซึ่งอาจแตกเป็นจุดเห็นกระจายอยู่ทั่วไปหรือจางหมดไปเมื่อโตขึ้น หางยาว ดุร้ายมาก ขนาดยาวได้ ถึง ๗ เมตร, ตะเพียนทอง พิมพา หรือ เสือทะเล ก็เรียก.