{โบ} น. สาย, บ่าย, เช่น ลูกไม้บ่ทันงาย จำงายราชอดยืน {ม. คำหลวง มัทรี}. ว. ห่าง, ไกล, เช่น หากให้เจ้าตูฉิบหาย จำงายพรากพระบุรี ท่านนี้ {ม. คำหลวง ชูชก}. {ข. จํงาย ว่า ระยะไกล}.