[จะรุง, จะรูง] {กลอน} ก. จูง, ชักชวน, เช่น ปลดยากพรากทุกข์ยุคเขิน จรุงราษฎร์ดำเนิน สู่ศุขสวัสดีโดยไว {ดุษฎีสังเวย}: ยั่ว เช่น จรุงใจ: กรุ่น, อบอวล, ชื่น, เช่น จรุงกลิ่นแก้มน้องแก้ว ไป่วาย {กำสรวล}.