ว. อาการที่อ้าปากแล้วหุบปาก, อาการที่หายใจทางปาก {เป็นอาการของคนและสัตว์ที่เหนื่อยหอบหรือใกล้จะตาย}, พะงาบ พะงาบ ๆ ปะงาบ หรือ ปะงาบ ๆ ก็ว่า. [ไทขาว งาบ ว่า อ้า, งาบสบ ว่า อ้าปาก {เพื่อหายใจ}].