ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. ต้นกะอวม. {ดู กะอวม}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระเป๋า ๑ - น. เครื่องใช้รูปคล้ายถุงหรือกระเพาะทำด้วยหนังบ้าง ผ้าบ้าง สำหรับใส่เงินหรือของต่าง ๆ ใช้คาดเอวก็มี ติดอยู่ในตัวเสื้อหรือกางเกงก็มี ใช้หิ้วก็มี: กลีบดอกกล้วยไม้คล้ายรูปกรวยหรือหลอดที่อยู่ตรงกลางเป็นที่อยู่ของเกสร, ปาก ก็เรียก: {ปาก} เรียกถุงหน้าท้องสำหรับใส่ลูกของสัตว์บางชนิดเช่นจิงโจ้ ม้าน้ำ. กระเป๋าฉีก {ปาก} ว. หมดเงินในกระเป๋าเพราะใช้จ่ายมากเช่น วันนี้จ่ายเงินเสียกระเป๋าฉีกเลย. กระเป๋าตุง {ปาก} ว. มีเงินในกระเป๋ามาก เช่น ไปทำอะไรจึงกระเป๋าตุงกลับมา. กระเป๋าเบา {ปาก} ว. มีเงินในกระเป๋าน้อยลง เช่น ไปเที่ยวเสียกระเป๋าเบาเลย. กระเป๋าแฟบ {ปาก} ว. มีเงินในกระเป๋าลดน้อยลงมาก เช่น ไปจ่ายของเสียกระเป๋าแฟบเลย. กระเป๋าหนัก {ปาก} ว. มีเงินมาก, ร่ำรวย, เช่น วันนี้ยอมเป็นเจ้ามือเลี้ยงข้าว สงสัยจะกระเป๋าหนัก. กระเป๋าแห้ง {ปาก} ว. ไม่มีเงินติดกระเป๋าเลย เช่น วันนี้เขากระเป๋าแห้ง.

• กระเป๋า ๒ - {ปาก} น. พนักงานเก็บค่าโดยสารรถหรือเรือประจำทาง.

• กระเปาะ ๑ - น. รูปทรงนูนกลม, เรียกสิ่งที่มีสัณฐานคล้ายคลึงเช่นนั้น ว่า กระเปาะ เช่น กระเปาะไข่ กระเปาะดอกไม้: เบ้าที่ฝังเพชรพลอยเป็นหัวแหวนหรือตุ้มหูเป็นต้น: {วิทยา} ส่วนของหลอดแก้วที่พองออกจะกลมหรือรีก็ตาม. กระเปาะเหลาะ ว. มีสัณฐานกลมป้อม, เปาะเหลาะ ก็ว่า.

• กระเปาะ ๒ - น. ลักษณะที่ยื่นออกมาจากฝาผนังกำแพง ฐาน หรือเชิงกลอน เช่น ยกเก็จเป็นรูปเหมือนกระเปาะ.

• กระเพลิศ - [-เพฺลิด] {กลอน} ว. ตะพึด เช่น พลพายกระเพลิศพ้าง พายพัด {เฉลิมพระเกียรติ ร. ๒}.