ความหมาย

• 
  

  ว. อาการที่แขนหรือขาพิการเคลื่อนไหวไม่ได้อย่างปรกติ. ง่อยเปลี้ยเสียขา ว. มีร่างกายพิการจนเดินไม่ได้อย่างปรกติ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• งอย ๑ - ก. อยู่หมิ่น, ตั้งอยู่หมิ่น, ห้อย.

• งอย ๒ - ก. คอย เช่น งอยท่า.

• งะ - {โบ} คำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี ง เป็นพยัญชนะต้น มีคำแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น งะงก งะงัน งะโง้ง.

• งั่ก - ว. มาก เช่น แก่งั่ก หนาวงั่ก.

• งัก ๆ, งั่ก ๆ - ว. อาการที่สั่นสะท้าน, อาการที่เดินสั่น ๆ มา.