[คุยหะ-] {แบบ} ว. ลับ, ซ่อนเร้น. {ป. คุยฺห: ส. คุหฺย}. คุยหฐาน, คุยหประเทศ {ราชา} น. อวัยวะเพศชายหรือนิมิตชาย ใช้ว่า พระคุยหฐาน หรือพระคุยหประเทศ. {ป. คุยฺห + ฐาน: ป. คุยฺห + ส. ปฺรเทศ}. คุยหรหัสย์ [คุยหะระหัด] น. ความลับที่ควรปิดบัง. {ป. คุยฺห + ส. รหสฺย}.