กลับ
คำว่า
กระเตาะ ๒
ความหมาย
ว. แรกรุ่น, เพิ่งแตกเนื้อสาว.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
กระเตาะกระแตะ
- ว. อาการที่เด็กเริ่มสอนเดิน เรียกว่า เดินกระเตาะกระแตะ, เตาะแตะ หรือ เตาะ ๆ แตะ ๆ ก็ว่า.
กระเตื้อง
- ก. ดีกว่าเดิม เช่น อาการไข้กระเตื้องขึ้น เดี๋ยวนี้ฐานะเขาค่อยกระเตื้องขึ้น: {โบ} พยุงยกให้เผยอขึ้น. {ปรัดเล}.
กระเถิบ
- ก. ขยับก้นเลื่อนที่ไปในขณะที่นั่ง.
กระเท่
- ว. เท่, เอียง. กระเท่เร่ ว. เอียงทื่ออยู่, เอียงไปมาก, มักพูดเข้าคู่กับ เอียง เป็น เอียงกระเท่เร่, โดยปริยายหมายความว่า ลำเอียงมาก.
กระเทียม
- น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Allium sativum L. ในวงศ์ Alliaceae คล้ายต้นหอม หัวเป็นกลีบ ๆ เมื่อแห้งสีขาว กลิ่นฉุน รสเผ็ดร้อน ใช้ปรุงอาหาร, พายัพเรียก หอมเตียม, อีสานเรียก หอมขาว, ปักษ์ใต้เรียก เทียม. กระเทียมโทน น. กระเทียมที่มีหัวเดียว กลิ่นฉุน รสเผ็ดร้อน.