ความหมาย

• 
  

  ว. สูงขึ้น, โด่งดัง, ใช้ประกอบลักษณะของคุณงามความดี เช่น ชื่อเสียงกระเดื่อง: แข็ง, กระด้าง, เช่น ยามเมื่อเจ้าเยื้องยุรยาตร ก็มิได้ย่างลงเหยียบดินกระเดื่องใด {ม. ร่ายยาว กุมาร), นิยมใช้เข้าคู่กับคำ กระด้าง เป็น กระด้างกระเดื่อง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระเดื่อง ๓ - ก. แหนง, หมาง, เช่น จะกระเดื่องใจเมื่อไปถึง {ขุนช้างขุนแผน}: กระดาก เช่น ไป่กระเดื่องสะดุ้ง ฟูมฟาย {นิทราชาคริต), นิยมใช้เข้าคู่กันเป็น กระดากกระเดื่อง.

• กระเตง - ก. อาการที่อุ้มเด็กเข้าสะเอวหรือสะพายของโตงเตงไป.

• กระเต็น - น. ชื่อนกขนาดเล็กถึงขนาดกลางหลายชนิด ในวงศ์ Alcedinidae หัวโต คอสั้น ปากแหลม ยาว ตรง แบนข้าง และแข็งแรง หากินโดยวิธีพุ่งตัวลงจับเหยื่อ เช่นปลาในนํ้าหรือแมลงตามท้องทุ่ง พวกที่มีขนาดเล็กส่วนใหญ่มีสีสวยสะดุดตา เช่น กระเต็นน้อยแถบอกดำ {Alcedo euryzona Temminck} กระเต็นน้อยสามนิ้ว [Ceyx erithacus {Linn.}] พวกที่มีขนาดกลาง เช่นกระเต็นลาย [Lacedo pulchella {Horsfield}] กระเต็นอกขาว [Halcyon smyrnensis {Linn.}] กระเต็นสร้อยคอสีน้ำตาล [Actenoides concretus {Temminck}] และพวกที่มีขนาดใหญ่ เช่นกระเต็นขาวดำใหญ่ [Megaceryle lugubris {Temminck}] กระเต็นปักหลักหรือปักหลัก [Ceryle rudis {Linn.}].

• กระเตอะ - ว. จวนแก่และมียางมาก {ใช้แก่หมาก} ในคำว่า หมากกระเตอะ หรือ หมากหน้ากระเตอะ.

• กระเตาะ ๑ - ดู กุ้งดีด, กุ้งดีดขัน ที่ กุ้ง ๑ .