[-ควฺัง ,-ควฺั่ง , -ควฺ่าง, -ควฺ้าง] ก. หมุนคว้างจนใจหวิว ๆ, อาการที่จิตใจรู้สึกหวาดหวิว: ใช้โดยปริยายว่า เวิ้งว้าง, กว้างใหญ่,น่ากลัว, เช่น สาครควิวคว่าง, โบราณเขียนเป็น ควิวคว่งง ก็มี เช่น สมุทรพิศารลิวควิวคว่งง แลนา {กำ สรวล}.