[คฺรึ้ม] ว. มืดมัว เช่น อากาศครึ้ม: ร่มและเย็น เช่นป่าครึ้ม: ดกและงาม {ใช้แก่หนวด}: ทำให้เพลิดเพลินเช่น เสียงมโหรีครึ้ม. ก. กริ่ม, กระหยิ่ม, ร่าเริงในใจ, เช่น ครึ้มใจ.