ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น–พายัพ, ปักษ์ใต้} น. ต้นกระเชา. {ดู กระเชา}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระเจ่า, กระเจ้า ๑ - {ถิ่น} น. นกยาง เช่น กระจาบกระเจ้าจับ ซ้องศัพทอึงอล.

• กระเจาะ ๑ - ว. มีแผลเป็นที่ลูกตา เรียกว่า ตากระเจาะ.

• กระเจาะ ๒ - น. เบี้ยเล็ก ๆ. {ปาเลกัว}.

• กระเจิง - ว. เลยไป, หลงไป, แตกจากหมู่ไป, นิยมใช้เข้าคู่กับคำ กระเจอะ กระเจิด เป็น กระเจอะกระเจิง กระเจิดกระเจิง.

• กระเจิดกระเจิง - ก. แตกหนีไปคนละทิศละทาง เช่น กองทัพข้าศึกถูกตีแตกกระเจิดกระเจิงไป, แตกหมู่เพ่นพ่านไป เช่น ฝูงวัววิ่งหนีกระเจิดกระเจิงไป, บางทีใช้ว่า กระเจอะกระเจิง.