ความหมาย

• 
  

  ก. ยั้งไว้หรือบังคับไว้ไม่ให้เป็นไปตาม เช่น ขืนตัวขืนเรือ: ไม่ควรทำแต่ยังกล้าทำ เช่น ขืนกิน ขืนสู้, ไม่ยอมทำตาม เช่น ขืนคำสั่ง. ขืนใจ ก. บังคับให้ยอมทำตาม เช่น ขืนใจเด็กให้กินยา: ข่มขืน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ขื่น ๑ - ว. รสฝาดเฝื่อนชวนให้คลื่นไส้ ไม่ชวนกิน: {ถิ่น–พายัพ} ฉุน. ขื่นขม ก. รู้สึกชํ้าใจแต่ฝืนไว้ เพราะไม่สามารถแสดงออกมาได้, ขมขื่น ก็ใช้.

• ขื่น ๒ - น. มะเขือขื่น. {ดู มะเขือ}.

• ขื่อ - น. ชื่อไม้เครื่องบนสำหรับยึดหัวเสาด้านขวาง: เครื่องจองจำนักโทษ ทำด้วยไม้มีช่องสำหรับสอดมือหรือเท้าแล้วมีลิ่มตอกกำกับกันขื่อหลุด: เรียกกระดูกเชิงกรานที่ขวางอยู่ด้านหน้า. ขื่อกะละปังหา น. ขื่อด้านสกัดหัวท้ายสำหรับรับหน้าจั่วและติดกลอนปีกนก. ขื่อขวาง, ขื่อคัด น. ขื่อที่ ๒ อยู่ใต้ขื่อเดิม อยู่ในพวกเครื่องเรือน.ขื่อจมูก น. แกนกลางระหว่างช่องจมูก. ขื่อเท่าต่อ ก. รู้เท่าทันกัน. ขื่อมุก น. แกนเปลือกที่อยู่ในตัวหอยจำพวกหอยสังข์ใช้ทำด้ามทัพพีเป็นต้น. ขื่อหมู่ น. ขื่อไม่น้อยกว่า ๒ ตัว เจาะฝังเข้าไปในเสาร่วมในซึ่งเป็นมุมแล้วทอดไปหาเสาหรือผนังของระเบียงคล้ายเต้าที่รับเชิงกลอน.

• ขื่อผี - น. ชื่อกำไลที่ทำด้วยเงินหรือทองเกลี้ยง ๆ หัวท้ายรีดเป็นลวด ทำเป็นห่วงสอดไขว้กันเพื่อรูดเข้าออกได้, กำไลคู่ผี ก็เรียก.

• ขุก ๑ - ว. พลัน, ทันทีทันใด, เช่น ขุกเข็ญ ว่า เกิดความลำบากขึ้นทันที. ก. คิดขึ้นได้ทันที, เกิดขึ้นในปัจจุบันทันด่วน, เช่น อาวุธอย่าวางไกล ขุกคํ่า คืนแฮ {โลกนิติ}.