ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น–อีสาน} น. รอดเรือน. ขางดัง {ถิ่น–อีสาน} น. ดั้งจมูก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ข่าง ๒ - น. ไม้ชนิดหนึ่ง อยู่ทางแถบทะเล เปลือกเรียบ ๆ ใบคล้ายมะขวิด ไม้ใช้ทำฟืน. {พจน. ๒๔๙๓}.

• ขาง ๓ - {ถิ่น–อีสาน} น. โลหะชนิดหนึ่งอย่างเหล็กกระทะ.

• ข่าง ๓ - {ถิ่น–พายัพ} ก. ระบาย, ถ่าย, เช่น ข่างนํ้า ว่า ระบายนํ้า.

• ขาง ๔ - {ถิ่น–อีสาน} ก. อัง, ทำให้ร้อน, ทำให้สุก, เช่น เอาขี้ผึ้งไปขางไฟ ว่า เอาขี้ผึ้งไปอังไฟ.

• ข้างเงิน - น. ชื่อปลาทะเลขนาดเล็กทุกชนิดในสกุล Allanetta และ Stenatherina วงศ์ Atherinidae ลำตัวค่อนข้างกลมยาว หัวโต เกล็ดใหญ่และแข็ง ข้างลำตัวมีสีเด่นเป็นเพียงแถบสีเงินเหลือบนํ้าเงินพาดตลอดตามยาว อยู่รวมกันเป็นฝูงใหญ่ใกล้ผิวนํ้าชายฝั่ง ขนาดยาวได้ถึง ๑๒ เซนติเมตร, หัวแข็ง หรือ หัวตะกั่ว ก็เรียก.