[กฺรอบ] ว. แตกหักเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยได้ง่าย, เปราะ: {ปาก} แทบดำรงตนไปไม่รอด เช่น จนกรอบ. กรอบเกรียบ {โบ} ว. มีเสียงดังอย่างเสียงเหยียบถูกของแห้งหรือกรอบ, เกรียบกรอบก็ว่า. กรอบแกรบ ว. เต็มที เช่น แห้งกรอบแกรบ จนกรอบแกรบ: มีเสียงดังอย่างเสียงเหยียบถูกของแห้งหรือกรอบ. กรอบเค็ม น. ชื่อขนมทำด้วยแป้งหมี่นวดกับน้ำมัน ตัดเป็นแผ่นรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน ริมเป็นจัก ๆ ทอดให้กรอบ เคล้ากับน้ำตาลเคี่ยว ใส่เกลือและรากผักชี กระเทียมพริกไทยโขลก มีรสหวานเค็ม.