ความหมาย

• 
  

  [ขฺลาด] ว. มักกลัว, ไม่กล้า.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ขลาย - [ขฺลาย] น. ชื่อไม้ต้นขนาดย่อมถึงขนาดกลางชนิด Diospyros rubra Lecomte ในวงศ์ Ebenaceae ขึ้นอยู่ตามป่าตํ่าทางภาคกลางของไทย ไม้ใช้ทำฟืนกันมาก เช่น คุดคุยขลู่ขลาย {สมุทรโฆษ}.

• ขลิบ - [ขฺลิบ] ก. เย็บหุ้มริมผ้าและของอื่น ๆ เพื่อกันลุ่ยหรือเพื่อให้งามเป็นต้น: {ถิ่น–ปักษ์ใต้} ขยิบ เช่น ขลิบตา ว่า ขยิบตา.

• ขลึง - [ขฺลึง] {ถิ่น–ปักษ์ใต้} ว. เล่น เช่น พูดขลึง ว่า พูดเล่น.

• ขลุก ๑ - [ขฺลุก] ว. ง่วนอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งหรือในที่ใดที่หนึ่ง. ขลุกขลุ่ย ว. ง่วนอยู่, คลุกคลีอยู่: {ถิ่น-ปักษ์ใต้} สบาย เช่น นอนหลับขลุกขลุ่ย ว่า นอนหลับสบาย.

• ขลุก ๒, ขลุก ๆ - ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงไอ, ขุก หรือ ขุก ๆ ก็ว่า, เสียงดังอย่างก้อนดินกลิ้งอย่างเร็วในคำว่า กลิ้งขลุก ๆ. ขลุกขลัก ว. ติดกุกกักอยู่ในที่แคบ, ติดขัด, ไม่สะดวก, เสียงดังอย่างก้อนดินกลิ้งอยู่ในหม้อหรือในไห. ขลุกขลิก น. เครื่องเล่นการพนันชนิดหนึ่ง ใช้ลูกเต๋า ๓ ลูกใส่จาน มีฝาครอบเขย่าแล้วเปิดออกมานับแต้ม, เต๋าเขย่า ก็เรียก: เรียกแกงเผ็ดที่มีนํ้าน้อยและข้น เช่นแกงฉู่ฉี่หรือพะแนงเป็นต้น ว่า แกงขลุกขลิก หรือ แกงมีน้ำขลุกขลิก.