กลับ
คำว่า
ขยุย ๑
ความหมาย
[ขะหฺยุย] ว. กระจุย, เป็นปุย ๆ.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ขยุย ๒
- [ขะหฺยุย] น. ชื่อปลานํ้าจืดขนาดเล็กชนิด Akysis macronemus {Bleeker} ในวงศ์ Akysidae รูปร่างคล้ายปลาแขยง ยาวไม่เกิน ๔ เซนติเมตร ไม่มีเกล็ด มีหนวด, สามเขี้ยว ก็เรียก.
ขรม
- [ขะหฺรม] ว. เอ็ดอึง, แซ่, {ใช้แก่เสียง}.
ขรรค์
- [ขัน] น. ศัสตราวุธชนิดหนึ่ง มีคม ๒ ข้าง ที่กลางใบมีดทั้งหน้าและหลังเป็นสันเล็กคล้ายคมรูปหอกด้ามสั้น. {ป. ขคฺค: ส. ขฑฺค}.
ขรรคะ, ขรรคา
- [ขักคะ, ขันคา] {แบบ} น. แรด เช่น หนึ่งนบสิขานนนารถ เถลิงขรรคาอาศน์ แลยาตรอัมพรแผ่นพาย {ดุษฎีสังเวย}. {ป. ขคฺค: ส. ขฑฺค}.
ขรัว
- [ขฺรัว] น. คำเรียกภิกษุที่มีอายุมาก หรือที่บวชเมื่อแก่หรือฆราวาสผู้เฒ่า. ว. เรียกคนที่มั่งมี ว่า เจ้าขรัว. ขรัวตา น. สามัญชนที่เป็นตาของพระองค์เจ้าที่เป็นพระราชโอรสพระราชธิดา. ขรัวยาย น. สามัญชนที่เป็นยายของพระองค์เจ้าที่เป็นพระราชโอรสพระราชธิดา.