ความหมาย

• 
  

  [ขะหฺยัก] ก. กักหรือเก็บไว้บ้างไม่ปล่อยไปจนหมด หรือไม่ทำให้หมด. น. ตอน, พัก, เช่น ทำ ๒ ขยัก ๓ ขยัก. ขยักขย่อน [-ขะหฺย่อน] ก. ทำ ๆ หยุด ๆ ไม่ให้เสร็จในรวดเดียว.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ขยักขย้อน - [-ขะย่อน] ก. มีอาการพะอืดพะอมจวนจะอาเจียน.

• ขยั้น - [ขะยั่น] ก. คร้าม, เกรง, ไม่กล้า, แหยง.

• ขยัน ๑ - [ขะหฺยัน] ก. ทำการงานอย่างแข็งขันไม่ปล่อยปละละเลย, ทำหรือประพฤติเป็นปรกติสมํ่าเสมอ, ไม่เกียจคร้าน: แข็งแรง, เข้าที, เช่น เนื้อหนังขยันมั่นคงนัก {อิเหนา}, พอก้ำกึ่งกลางนั้นขยันนัก {เพลงยาวถวายโอวาท}.

• ขยัน ๒ - [ขะหฺยัน] น. ชื่อไม้เถาชนิด Bauhinia strychnifolia Craib ในวงศ์ Leguminosae เปลือกมีรสหวาน ๆ ฝาด ๆ ใช้กินกับหมาก.

• ขยับ - [ขะหฺยับ] ก. เคลื่อนไหวหรือทำท่าว่าจะทำอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น ขยับปากจะพูด ขยับปีกจะบิน ขยับดาบจะฟัน: เลื่อนที่เล็กน้อย เช่น ขยับตู้ใบนี้เข้าไปให้ชิดฝา นั่งอยู่ห่างนักขยับเข้ามาให้ใกล้ ราคาสินค้าขยับขึ้น: โดยปริยายหมายความว่า เคลื่อนใกล้เข้ามา เช่น วันเปิดสนามบินสุวรรณภูมิขยับเข้ามาแล้ว. ขยับขยาย [-ขะหฺยาย] ก. แก้ไขให้คลายความลำบากหรือความคับแคบเป็นต้น เพื่อให้เหมาะแก่ความต้องการหรือเหตุการณ์ เช่น บ้านหลังนี้คับแคบลงไปแล้ว ต้องหาทางขยับขยาย อดทนทำงานนี้ไปก่อนแล้วค่อยขยับขยาย. ขยับเขยื้อน [-ขะเยื่อน] ก. เคลื่อนที่, เลื่อนที่, ย้ายที่, {มักใช้ในความปฏิเสธ} เช่น หมอห้ามไม่ให้ขยับเขยื้อนเพราะกระดูกหัก.